حال من...
حال من... در هیاهوی زندگی دریافتم چه بسیار دویدن ها که فقط پاهایم را از من گرفت...
در حال که گویی ایستاده بودم...
چه بسیار غصه ها که فقط باعث سپیدی موهایم و افسردگی خاطرم شد
در حال که قصه ای کودکانه بیش نبود...
دریافتم کسی هست که اگر بخواهد "می شود" و اگر نخواهد "نمی شود"
به همین سادگی....
حال نه می دوم و نه غصه می خورم...
فقط او را می خوانم و بس.......
فقط خدایم را...
دلم را می تکانم تا غصه هایم بریزد و فراموش شود...
دلم را محکمتر می تکانم تا تمام بغض ها و حسرت ها و آرزوهایم بریزد...
و من باشم و امید به فردایی شاید روشن...
حال باید به خودم بگویم :
عزیزم خانه تکانی دلت مبارک..
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی
